🙋🏻♀️Merhaba Sevgili ebeveynler;
🟢Ağlatılarak verilen uyku eğitimi tekniklerinin başka riskleri var mı? Evet mutlaka ama bunların neler olduğunu kategorilerle ifade eden kapsamlı bir araştırma yok ve bu gerçekten üzücü. Açıkçası, birisi bir çocuğu kustuğu halde tek başına bırakıyorsa, bunun tehlikeli olduğunu kanıtlamak için bir araştırmaya da gerek yok. Psikolojik etkilerini kanıtlamak daha zor, ama Pek çok uzman ve annebaba, geceleyin çocuklara böyle davranma konusunda giderek kendilerini daha huzursuz hissediyor.
🟢Avustralya bebek ruh sağlığı kontrolü ağlatma konusunda yayımladığı bildiride şöyle diyordu: Avustralya bebek ruh sağlığı birliği yaygın biçimde kullanılan kontrollü ağlatma tekniğinin bebeklerin duygusal ve psikolojik sağlıkları bakımından duydukları ihtiyaçlara ters düşmesi ve beklenmedik sonuçlara yol açabilme ihtimali nedeniyle endişe duymaktadır. Ağlama bir bebek ya da küçük bir çocuk için sıkıntı ya da rahatsızlık ifadesidir. Kontrollü ağlatma, çocuklara ağlamamayı öğretse de onları sıkıntılı olduklarında çevrelerinden destek istememeyi ve beklememeyi de öğretir. Batı tarzı yaşam biçiminin talepleri ve bazı sözde uzmanların tavsiyeleri bütün bebeklerin ve küçük çocukların ilk aylarda hatta haftalarda bile gece boyu uyumaları beklentisi ortaya çıkarmıştır. 🟢Araştırma sırasında hem annelerin hem çocukların kontrollü ağlatma sırasında kortizol stres seviyelerini ölçtü. Üçüncü günde çoğu bebek pes etmişti ve artık ağlamıyordu. Bu noktada çoğu kişi artık bebeğin kendi kendini sakinleştirdiğini düşünebilir. Araştırma sonuçları ise bunun tersini gösteriyordu. Çocukların kortizol seviyeleri, en az ağladıkları ilk iki günkü kadar yüksekti. Yani sessiz olsalar da aynı derecede stresliydiler: Kendilerini sakinleştirmeyi öğrenmemişlerdi, sadece artık anneleriyle iletişim kurarak ihtiyaçlarını ona iletmiyorlardı.
🟢Anneler ise bebekleri gibi stresli değillerdi, çünkü hormon seviyeleri normal görünüyordu. Profesör Middlemiss bu sonuçları şöyle açıklıyor: Bebekler ağlamayı kestiğinde de annelerinin üzüntülerini anlamasini sağlayan fiziksel ipucu ortadan kalkıyor. Annelerin bebeklerin stresin görünür olmamasını tepkisi ise kendi fizyolojik stres seviyelerinin azalması oluyor. Neredeyse, oh artık bebeğim iyi, ben de iyi olabilirim diye düşünüyorlar. Uyku bu kadar stresli bir olay olunca annenin neden rahatlamış hissettiğini hayal etmek zor değil.
🟢Profesör Middlemiss şöyle devam ediyor: bebekler streslerini annelerine gösterecek şekilde iletişim kurmayı bıraktıkları için anneler de bu stresin göstergesini göremiyorlar. Görünen o ki bu şekilde davranışsal ipucu (ağlama) farklı tepkiler veriyorlar. Araştırmanın eksik yanları yok değil, profesör de bunun farkında ve daha fazla araştırma yapmaya niyetli ama şimdilik bu çoğumuzun sezgisel olarak inandığı şeyin haklılığını gösteren en iyi çalışma. Ağlatılarak verilen uyku eğitimi çocukların ihtiyaçlarını karşılamıyor!
❤️Bebeğinizin ihtiyaçlarını gözetmeniz yeterli, bebeğinize ve kendinize güvenin.
🙏🏻Kaydedip beğenmeyi ve ihtiyacı olduğunu düşündüklerinizle de paylaşmayı unutmayın! Anne saatinde sayfama uğramayı ihmal etmeyin, sevgiler. ❤️
Comments