🍲Bazen yemek yeme anları bizim için de çok sancılı olabiliyor. Çocukluğumda zorla yemek yedirildiğimi yemezsem sevdiğim şeylerden mahrum kalacağımla terbiye edildiğimi hatırlıyorum. Hatırladığım başka bir şey ise yemek zamanları karnımın ağrıdığı. Yemekte sevdiğim şey bile olsa her zaman az yediğim söylenirdi. Ne kadar yesem de anneme hep az gelirdi.
😼Çok uzun süre yemek yemekten hiç hoşlanmadım nerdeyse 30 yaşıma kadar. Bu benim yemekle aramda sağlıklı bir bağ kuramadığımın da göstergesiydi.
❤️Aynı durumu kızım yaşasın hiç istemedim. Bu sebeple de ne kadar yerse hep kabulüm oldu. Her şeyden az da olsa yer. Yemediği çok az yemek vardır. Doydum dedikten sonra da hayır bu tabak bitecek demeyiz. Onun bedenine bütünlüğüne saygı gösteririz ki yemekle arasında benimkine benzer olumsuz bir bağ olmasın. Doyup doymadığını elbette o bilecek🙏🏻
🙏🏻Tabii ebeveyn olarak bazen az yemesi ya da hiç yemek istememesi bizi zorlar. Ama ebeveynlikte zor anlar da var güzel anlar olduğu gibi. Tıpkı hayatın içinde havanın değişmesi gibi. Bir gün gün yağmurlu rüzgarlı, bir gün bahar bahçe.
🎈Sizin yemek konusunda en zorlandığınız şey nedir? Az yemesi, yemek seçmesi ya da hep aynı şeyleri yemesi ya da başka bir şey?
🙏🏻Çocuğunuzun ihtiyaçlarını gözetmeniz yeterli, çocuğunuza ve kendinize güvenin.
🙏🏻Kaydedip beğenmeyi ve ihtiyacı olduğunu düşündüklerinizle de paylaşmayı unutmayın! Anne saatinde sayfama uğramayı ihmal etmeyin, sevgiler. ❤️
Comments